Aktualności archiwalne 2022

  • Pieczęć Leszka Białego
    • autor: Wikimedia Commons, CC BY-SA.

13 września 1195 roku - Bitwa nad Mozgawą

Bitwa nad Mozgawą, uznawana za jedno z najkrwawszych starć okresu rozbicia dzielnicowego, była konsekwencją konfliktu o tron krakowski i dzielnicę senioralną. Po śmierci Kazimierza Sprawiedliwego w maju 1194 r., z inicjatywy możnych małopolskich i sandomierskich, inspirowanych przez wojewodę krakowskiego Mikołaja, księciem krakowskim obrano małoletniego syna Kazimierza, Leszka Białego. Wybór ten nie został zaakceptowany przez starszego brata zmarłego księcia, Mieszka III Starego, który we wcześniejszych latach zasiadał już na krakowskim tronie i liczył na jego ponowne przejęcie.

Po stronie Leszka Białego, poza siłami małopolskich i sandomierskich możnych, opowiedział się książę halicko-włodzimierski Roman. Mieszka Starego wsparł książę raciborski Mieszko Plątonogi i książę opolski Jarosław. Najbardziej prawdopodobna rekonstrukcja wydarzeń ukazuje początkowe starcie wojsk wielkopolskich, prowadzonych przez Mieszka Starego, z siłami wojewody Mikołaja i księcia Romana. Mimo śmierci syna Mieszka, Bolesława, oraz wycofania się księcia wielkopolskiego, bitwa pozostała nierozstrzygnięta. Następnie na pole bitwy przybyły wojska wojewody sandomierskiego Goworka, które starły się ze spóźnionymi siłami książąt Raciborza i Opola. Tę fazę bitwy wygrali Mieszko Plątonogi i Jarosław, jednak było to zwycięstwo o wadze jedynie prestiżowej.

Trzy lata po bitwie Mieszko Stary dzięki pertraktacjom z matką Leszka Białego objął władzę w Krakowie, którą sprawował - z krótką przerwą, związaną ze sprzeciwami możnych - aż do śmierci w 1202 r.

  • autor: Źródło Muzeum Historii Polski, data: 2022-09-13

Wstecz

Banery